Het lieflijke riviertje ‘Rio Guadalope’ vormt nu wel een bedreiging. Paar dagen geleden was ik een bange schijterd, volgens Co.  Zijn woorden: “Als we hier zo waren aangekomen, had je het mooi gevonden.” Maar nu ook bezorgd na zoveel stromend water.

De stuwdam staat sinds een paar dagen open, de druk moet eraf. Nu geen 50 liter per seconde, maar 200 liter per seconde, die naar beneden stort. Kinderen in de schoolbus filmen het spektakel. Voor hen onbekend, maar de oudere bewoners kunnen zich dit goed herinneren. Zo’n veertig jaar geleden gebeurde hetzelfde.

De dorpsomroeper somt nu geen evenementen door zijn megafoon, maar wel de boodschap dat wij het pad parallel aan de rivier niet meer mogen betreden. Oeps, onze casa grenst hieraan.

Iedere avond gaat mijn laptop,  portemonnee, externe harddisk, drie paspoorten (ja een hond heeft ook een paspoort) en Truffel mee naar boven.

Zal toch niet waarheid worden?

Mijn broer had paar dagen geleden gekscherend geappt: “Ik hoef nog niet de ANWB-alarmcentrale in te schakelen, toch…?”